به گزارش اتونیوز، خودروهای ژاپنی به لطف چندین برند موفق مثل مزدا، نیسان، تویوتا و هوندا، در سراسر جهان با کیفیت و قابلیت اطمینان مترادف شده‌اند اما این سؤال پیش می‌آید که کدام خودروهای ژاپنی بیشتری دستاورد را داشته‌اند و صنعت خودروسازی را متحول کرده‌اند؟ پاسخ دادن به این سؤال دشوار است زیرا در تاریخ خودروسازی ژاپن مدل‌های درخشان زیادی وجود دارد ولی بااین‌حال، در ادامه بهترین لیست ممکن را جمع‌آوری کرده‌ایم. این‌ها نمادین‌ترین خودروهای ژاپنی هستند.
مزدا کاسمو سال‌های ۱۹۶۷ تا ۱۹۸۱
دلیل انتخاب: پیشروی استفاده از پیشرانه‌های وانکل
مزدا همیشه ترجیح داده هنجارها را بشکند و کاسمو ۱۹۶۷ مصداق بارز این موضوع بود. این یک خودروی اسپرت قابل‌استفاده به‌صورت روزمره بود که با استفاده از یک پیشرانهٔ وانکل دو روتوری ۹۸۲ سی‌سی، وظیفهٔ به چالش کشیدن خودروهایی مثل کوروت را بر عهده داشت و حتی برای مسابقات هم مورداستفاده قرار گرفت. دلیل اینکه کاسمو را خودرویی انقلابی میدانیم این است که پیشرانهٔ وانکل آن الهام‌بخش خودروهای زیادی مثل مرسدس بنز C111 بود. همچنین بدون کاسمو، هیچ‌گاه خودروهای درخشانی مثل RX-7 ساخته نمی‌شدند.
مزدا MX-5 سال‌های ۱۹۸۹ تا ۱۹۹۷
دلیل انتخاب: احیای مجدد بازار رودسترهای کوچک ارزان
MX-5 تغییردهندهٔ واقعی بازی دنیای رودسترهای کوچک دونفره بود و به پرفروش‌ترین کانورتیبل تاریخ تبدیل شد. فروش بخش کانورتیبل‌ها در دههٔ ۸۰ رو به کاهش گذاشت اما معرفی MX-5 به بازگشت علاقهٔ خریداران به این خودروها کمک کرد. میاتا خودرویی ارزان و جذاب بود و هنوز هم برای کسانی که قصد خرج کردن پولی که به‌سختی درآورده‌اند را برای یک خودروی اسپرت دارند بهترین گزینه محسوب می‌شود. میاتا خودرویی است که کریستین فون کونیگزگ هم بسیار آن را دوست دارد.
نیسان اسکای‌لاین R32 سال‌های ۱۹۸۹ تا ۱۹۹۷
دلیل انتخاب: موفقیت بزرگی در بخش تیونینگ
نیسان GT-R نسل R32 به‌واقع شایستگی لقبی که به آن داده شده است یعنی گودزیلا را دارد. این خودرو در ابتدا به‌عنوان یک سدان چهاردر به بازار عرضه شد اما طولی نکشید که جهان فهمید این گرگی در لباس میش است. R32 به یک پیشرانهٔ ۲.۶ لیتری شش سیلندر تخت بسیار تیونر پسند مجهز بود و در اوایل دههٔ ۹۰ در مسابقات سری تورینگ سلطه داشت. این ماشین مملو از تکنولوژی‌های انقلابی بود و قطعاً باید در هر لیستی از بهترین خودروهای ژاپنی به آن اشاره شود.
تویوتا کرولا AE86 سال‌های ۱۹۸۳ تا ۱۹۸۷
دلیل انتخاب: یکی از اولین خودروهایی که هنر دریفت را متداول کرد
AE86 خودروی چندان زیبایی نیست و نام اصلی آن یعنی کرولا هم هیجانی را به دنبال ندارد اما این یک کرولای معمولی نیست. این جعبهٔ سرحال می‌تواند در هر شرایط و جاده‌ای دریفت بکشد. AE86 به لطف ترکیبی از فرمان تیز و پاسخگو با پیشرانهٔ ۱.۶ لیتری دو میل بادامک که علاقهٔ زیادی به دور گرفتن دارد، مترادف با درگیری و لذت رانندگی شده است. پیش از ظهور نیسان سیلویا S15 و رواج فرهنگ دریفت در شرق آسیا، این AE86 بود هیجان را به خودروهای JDM آورد و به همین دلیل است که هنوز هم در جهان خودرو از احترام زیادی برخوردار است.
تویوتا لندکروزر J40 سال‌های ۱۹۶۰ تا ۱۹۸۴
دلیل انتخاب: مهم‌ترین و مشهورترین مدل در خانوادهٔ لندکروزر
شاید خودروسازی ژاپن بیشتر به خاطر خودروهای اسپرت دهه ۹۰ شهرت داشته باشد اما دراین‌بین هرگز نباید لندکروزر را نادیده گرفت. این یکی از بهترین شاسی‌بلندهای آفرودی تاریخ است که لندروور دیفندر را در دوران اوجش به چالش کشید. نسل J40 لندکروزر در دههٔ ۸۰ با نسل J70 جایگزین شد اما در برخی نقاط جهان تا پایان قرن بیستم همچنان تولید می‌شد. این یعنی دوران تولید J40 بیش از چهل سال بود. این خودرو به پایه و اساس خویشاوندان آینده‌اش و یکی از جان‌سخت‌ترین خودروهای جهان تبدیل شد.
هوندا سیویک سال‌های ۱۹۷۲ تاکنون
دلیل انتخاب: موفقیت تجاری فوق‌العاده در بازار
در بین خودروهای ژاپنی، مدل‌های کمی توانسته‌اند فروشی به‌اندازهٔ سیویک داشته باشند زیرا این ماشین جمع‌وجور طی نیم قرن گذشته، حدود ۳۰ میلیون دستگاه در سراسر جهان فروخته است. برای درک بهتر این رقم باید گفت سیویک به مدت ۵۰ سال، هرروز به‌طور متوالی ۱۶۴۳ دستگاه فروخته است. بااین‌حال، دلیل حضور سیویک در این لیست فقط فروش و موفقیت بی‌سابقه نیست و نسخهٔ داغ تایپ R هم نقش مهمی در این موضوع دارد. این نسخه در هر نسل، بازخوردهای درخشانی از سوی ژورنالیست‌ها و خریداران داشته است.
داتسون ۲۴۰Z سال‌های ۱۹۶۹ تا ۱۹۷۹
دلیل انتخاب: یکی از اولین خودروهای اسپرت ژاپنی
داتسون ۲۴۰Z یکی از خودروهایی بود که صنعت خودروهای اسپرت ژاپنی را متحول کرد و در این زمینه تأثیر قابل‌توجهی داشت. در طول دههٔ ۶۰، تغییر در مقررات ایمنی عملاً بازار جهانی خودروهای اسپرت را برای شرکت‌های جدید باز کرد و نیسان این فرصت را مغتنم شمرد تا ۲۴۰Z یا فیرلیدی با پیشرانهٔ ۲ لیتری شش سیلندر خطی ۱۳۰ اسب بخاری SOHC راهی بازار شود. ۲۴۰Z خودروی اسپرت افسانه‌ای است که حتی هنوز هم بسیاری از تیونرها علاقهٔ شدیدی به تقویت کردن آن دارند.
تویوتا ۲۰۰۰GT سال‌های ۱۹۶۷ تا ۱۹۷۰
دلیل انتخاب: آغازی برای کوپه‌های اسپرت و پرفورمنس در تویوتا
درست پیش از ظهور ۲۴۰Z، تویوتا تلاش کرد با ۲۰۰۰GT وارد بخش خودروهای اسپرت شود. این ماشین با کاپوت کشیده، چراغ‌های مخفی و دو سر اگزوز در وسط، ظاهر فوق‌العاده‌ای داشت و شبیه جگوار E تایپ به نظر می‌رسید که پرورش اندام کار کرده است. ۲۰۰۰GT همچنین با پیشرانهٔ شش سیلندر خطی ۱۵۰ اسب بخاری، پیشگام واقعی خودروهای اسپرت ژاپنی در اواخر دههٔ ۶۰ بود. این ماشین آغازگر ساخت کوپه‌های اسپرت و پرفورمنس توسط تویوتا بود که بعداً با مدل‌های سلیکا و سوپرا ادامه پیدا کرد. از ۲۰۰۰GT تنها ۳۳۷ دستگاه ساخته شد و ارزش آن امروزه از یک میلیون دلار فراتر رفته است.
هوندا NSX سال‌های ۱۹۹۱ تا ۲۰۰۵
دلیل انتخاب: اولین سوپراسپرت مناسب برای استفاده‌های روزمره
NSX که فراری ژاپنی لقب گرفت، الهام‌بخش بسیاری از سوپراسپرت‌هایی بود که پس از آن ساخته شدند. این خودرو درحالی‌که سوپراسپرتی با پرفورمنس قابل‌توجه بود، برای استفاده‌های روزانه طراحی شده بود یعنی چیزی که جهان تا پیش از NSX هرگز تجربه نکرده بود. همچنین این ماشین قیمت بسیار ارزان‌تری از سوپراسپرت‌های ایتالیایی داشت. نسل دوم NSX اما هرچند بدون شک سوپراسپرتی عالی است که قوای محرکهٔ درخشانی را با مهارت‌های مهندسی ادغام کرده ولی هرگز به‌اندازهٔ نسل اول انقلابی تلقی نمی‌شود.
سوبارو ایمپرزا WRX سال‌های ۱۹۹۳ تا ۲۰۰۱
دلیل انتخاب: سلطه بر مسابقات رالی قهرمانی جهان
از ژاپن افسانه‌های رالی بی‌شماری ظهور کرده‌اند مثل میتسوبیشی لنسر اوولوشن، تویوتا کرولا GT-Four و یا حتی یاریس WRC ولی نسل اول سوبارو WRX بالاتر از همهٔ آن‌ها قرار می‌گیرد. ایمپرزا که اولین بار در سال ۱۹۹۲ معرفی شد، اسطورهٔ رالی محسوب می‌شود. این خودرویی است که می‌دانست چطور در مسیر گل‌ولای مثل آسفالت حرکت کند. حتی امروز که سه دهه از معرفی نسل اول WRX می‌گذرد، این ماشین هنوز هم موردعلاقهٔ تعداد بی‌شماری از طرفداران JDM است. ایمپرزا با هر معیاری یک پدیدهٔ واقعی محسوب می‌شود.
